عملیات نظامی که نیروهای فلسطینی با نام <<طوفان الاقصی>> در نیمه صبح شنبه همین هفته و در نیمه مهرماه امسال علیه اشغالگران آغاز کردند، ادامه جنگی بود که سال هاست اشغالگران علیه مردم فلسطین به راه انداخته اند.
طی دهه ها اشغال فلسطین، رژیم صهیونیستی از هیچ جنایتی علیه فلسطینیان فروگذار نبوده است و فهرست بلندبالایی از جنایات اشغالگران علیه ساکنان اولیه فلسطین و اعراب وجود دارد. در این گزارش به برخی از مهم ترین جنایات رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان طی چند دهه گذشته تا کنون اشاره خواهیم داشت.
شروع جنایات صهیونیستی
علیه ملت مظلوم فلسطین از روز نکبت
فلسطین بر اساس یک توطئه وحشتناک غربی با سردمداری انگلیس در دهه ۴۰ قرن بیستم، از ملت آن، غصب و به زور سلاح و کشتار و فریب، به جماعتی که عمدتاً از کشورهای اروپایی مهاجرت داده شده اند، واگذار شد. این غصب بزرگ که در آغاز با کشتارهای جمعیِ مردم بی دفاع در شهرها و روستاها و راندن مردم از خانه و کاشانه خود به کشورهای هم مرز همراه بود، در طول بیش از هفت دهه همچنان با همین جنایت ها ادامه یافته است.
با شروع اشغال رسمی فلسطین در بین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰ بیش از ۵۳۰ شهر و روستای فلسطینی تخریب شد. بسیاری از این تخریب ها به این دلیل رخ می داد که فلسطینی های آواره نتوانند به خانه های خود بازگردند. در طول ۷۵ سال اخیر بیش از ۱۰۰ هزار فلسطینی با گلوله مستقیم به شهادت رسیده و یک میلیون نفر نیز دستگیر شدند.
در تاریخ ۱۵ مه ۱۹۴۸ گروه های تروریستی یهودی شامل هاگانا و اشترن و پالماخ که تحت نظارت و آموزش انگلیسی ها بودند حملات وحشیانه خود را به شهرها و روستاهای فلسطینی آغاز کردند. طبق آمار موجود، بیش از ۷۰۰ هزار فلسطینی یعنی نزدیک به نیمی از جمعیت فلسطینیان در آن زمان از خانه و کاشانه خود آواره شدند و ۴۰۰ تا ۶۰۰ روستای فلسطینی کاملاً تخریب شد.
فلسطینی هایی که در روز نکبت از سرزمین خود آواره شدند به کشورهای همسایه همچون اردن و مصر و لبنان و سوریه رفتند و تا امروز در اردوگاه های آوارگان زندگی می کنند و منتظر روز بازگشت هستند.
در واقع رژیم غاصب صهیونیستی از ابتدای قرن بیست جنایات زیادی را در این سرزمین مرتکب شده که در مواردی می توان گفت در طول تاریخ بشر کم نظیر یا بی نظیر بوده است.
جنایات صهیونیستی تا حدی بوده که رسانه های جهان تنها قادر بودند بخش ناچیزی از آن را گزارش دهند و انبوه دیگری از این جنایات در سینه ملت فلسطین و در حافظه تاریخی ن و مردان و کودکان آن ذخیره شده است. از کشتارهای دسته جمعی مردم و ویران کردن خانه ها و مزارع آنان و دستگیری و شکنجه مردان و ن و حتّی کودکان آنان، تا تحقیر و توهین به کرامت این ملت و سعی در نابودی و هضم آن در معده حرامخوار رژیم صهیونیستی، و تا حمله به اردوگاه های آنان در خود فلسطین و در کشورهای همسایه که میلیونها آواره را در خود جای داده است. صبرا و شتیلا، دیر یاسین تنها بخشی از جنایات صهیونیست ها علیه ملت فلسطین است.
جنایت دیریاسین از کشتار ن و مردان
تا دریدن شکم ن باردار
نهم آوریل هر سال، سالروز کشتار فجیع روستای <<دیر یاسین>> در غرب بیت المقدس است. آمار مختلفی از تعداد شهدا وجود دارد، از ۲۵۰ تا ۳۶۰ نفری که بسیاری از آنها زن و کودک بودند و با خونسردی تمام به دست صهیونیست ها قتل عام شدند.
کشتار در سحرگاه نهم آوریل ۱۹۴۸ به دست تروریست های <<ایتسل>> و <<لیحی>> که مورد حمایت سازمان تروریستی <<هگانا>> بودند انجام شد، جنایتکارانی که بعدها هسته مرکزی ارتش را تشکیل دادند.
به گفته منابع فلسطینی، تروریست های یهودی گمان می کردند که اهالی روستا که ۷۵۰ نفر بودند، از ترس و واهمه خانه هایشان را رها کرده و فرار کنند، اما مقاومت اهالی بهانه شد تا صهیونیست ها از کشته ها پشته ها بسازند.
همچنین طبق گزارش ها، صهیونیست های جنایتکار، اقدام به مثله کردن بدن مطهر برخی اهالی کردند، حتی شکم ن باردار را برای شرط بندی بر روی جنسیت جنین می دریدند. حدود ۲۵ نفر از مردان روستا را سوار اتوبوس کردند و مانند ارتش روم در گذشته در خیابان های بیت المقدس گرداندند و سپس آنها را با تیراندازی اعدام کردند. صهیونیست ها همچنین پیکر شهدا را روی هم تلنبار کرده و آنها را به آتش کشیدند.
در واقع اصل ماجرا از آنجا آغاز شد که در بامداد روز نهم آوریل سال ۱۹۴۸ نیروهای موسوم به <<آرگون>> رژیم صهیونیستی از مناطق شرق و جنوب وارد روستای <<دیر یاسین>> و نیروهای <<اشتیرن>> نیز از قسمت شمال وارد این روستا شدند و بدین گونه روستا از هر طرفی بجز طرف غربی به محاصره درآمد.
ساکنان روستا که همگی در خواب بودند با این اقدام غافلگیر شدند؛ آنها در ابتدا به مقابله با صهیونیست ها پرداختند که این امر منجر به هلاکت ۴ تن از مهاجمان و زخمی شدن ۴۰ تن دیگر شد. پس از این موضوع، صهیونیست ها به منظور مقابله با پایداری ساکنان روستا، از نیروهای <<پالماخ>> در یکی از پادگان های نظامی در نزدیکی قدس طلب کمک گرفتند، این نیروها اقدام به گلوله باران توپخانه ای این روستا نمودند تا زمینه حمله مین را فراهم کنند و با فرا رسیدن ظهر روستا به کلی از حضور نیروهای مقاومت خالی شد، بنابراین نیروهای آرگون و اشتیرن به شیوه تروریستی خود برای قتل عام ساکنان روستا روی آوردند.
بدین ترتیب مهاجمان از طریق منفجر ساختن منازل ساکنان روستا، آن را اشغال کردند و پس از تمام شدن دینامیت ها و مواد منفجره، از طریق بمب و توپخانه اقدام به کشتار عناصر مقاومت نمودند و تمامی مردان و ن و کودکان و سالخورده هایی را که در داخل منازل حضور داشتند، هدف تیراندازی های خود قرار می دادند.
مین ده ها تن از ساکنان روستا را کنار هم قرار داده و به طرف آنان تیراندازی می کردند و ۲ روز کامل کشتارها و جنایت های خود را ادامه دادند. نظامیان صهیونیست کشتاری شامل شکنجه، هتک حرمت، قطع اعضا، پاره کردن شکم ن باردار و. را به راه انداختند و ۵۳ کودک را از دیوارهای محله قدیمی قدس به پایین پرت کردند و ۲۵ تن از مردان این روستا را در اتوبوس هایی حبس کرده و همانند ارتش قدیم رومانی، آنان را به نشانه پیروزی در خیابان های شهر قدس چرخانده و در نهایت تیرباران کرده و به شهادت رساندند. صهیونیست ها اجساد قربانیان را در چاه های آب روستا انداخته و درهای آن را به منظور سرپوش نهادن بر جنایت های خود بستند.
جنایت <<کفر قاسم>>
بیش از نیم قرن از زمانی که نیروهای صهیونیستی در روستای فلسطینی کفرقاسم ۴۷نفر از جمله ن و کودکان را به ضرب گلوله کشتند، می گذرد، اما این رسوایی همچنان در یادها زنده است.
اندکی پس از ساعت ۱۷ روز ۲۹اکتبر ۱۹۵۶، پلیس رژیم صهیونیستی بدون اعلام قبلی در شش روستای فلسطینی از جمله کفر قاسم پست های ایست و بازرسی برپا کرد. سرگرد اسرائیلی <<شموئل مالینکی>> در یک جلسه کوتاه به افراد خود دستور داد هر غیرنظامی فلسطینی که بعد از ساعت ۱۷ به خانه اش رسید به قتل برسانند و این گونه دومین جنایت بزرگ صهیونیستها در فلسطین پس از دیر یاسین رقم خورد و نظامیان صهیونیست ۴۷ زن و مرد و کودک فلسطینی اهل روستای کفر قاسم را به خاک و خون کشیدند.
جنایت صبرا و شتیلا
رژیم صهیونیستی در سپتامپر ۱۹۸۲ جنایت دیگری را در کارنامه سیاه خود به ثبت رساند. اردوگاه های <<صبرا و شتیلا>> دو اردوگاه از مجموع ۱۲ اردوگاه محل اسکان آوارگان فلسطینی در جنوب لبنان بودند. این رژیم جعلی از شانزدهم تا هجدهم سپتامبر ۱۹۸۲ کشتاری در این اردوگاه ها به راه انداخت که تعداد قربانیان آن بیش از دو هزار نفر اعلام شد. برخی منابع حتی شمار قربانیان را بین سه تا پنج هزار نفر تخمین زدند. این جنایت را نظامیان صهیونیست به فرماندهی <<آریل شارون>> وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و نیروهای <<فالانژ>> لبنان انجام دادند و بیشتر کشته ها از ن و کودکان و سالمندان بود.
یکی از شاهدان این ماجرا به گوشه ای از جنایات صهیونیست ها اشاره می کند:
ام عباس می گوید که دیده است به یک زن دیگر که حامله بود حمله کردند و بچه را از شکمش بیرون آوردند. او که در ابتدای یک کوچه باریک نشسته، به یاد می آورد که چگونه <<یک بولدوزر اجساد را بیل می زد و در گودالی عمیق روی هم می ریخت.>>
برخی از کشتارهای دسته جمعی ملت فلسطین در سرزمینشان به دست صهیونیست ها در سال ۱۹۴۸ م رخ داده که شامل؛ کشتار فلسطینی ها در سلمه، بیار عدس، طبریا، حیفا، قدس، عکا، یافا، صفد و بیسان است.
جنگ ۲۰۰9-۲۰۰8 علیه نوار غزه
در ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ (۲۲ روزه)، ۸۰ جنگنده اسرائیلی دهها نقطه در نوار غزه را بمباران کردند و در این ضربه اول ۲۰۰ فلسطینی شهید و ۷۰۰ نفر دیگر مجروح شد که بیشتر آنها از اعضای پلیس فلسطین و در مقدمه آنها فرمانده کل پلیس <<توفیق جبر>> بود.
حمله رژیم صهیونیستی به غزه اندکی پس از خاتمه توافقنامه شش ماهه ای که بین اسرائیل و مقاومت به امضا رسیده بود، شروع شد. جنگنده های اسرائیلی در خلال ۸ روز اول به بمباران گسترده خود در مناطق مختلف غزه ادامه دادند و مقاومت در حد امکان با پرتاب موشک و راکت پاسخ داد. جنگنده های اسرائیلی علاوه بر اهداف امنیتی و بر خلاف قوانین بین الملل صدها منزل مسی ، بیمارستان، مسجد، مدرسه ، دانشگاه و سازمان های وابسته به سازمان ملل در نوار غزه را هدف قرار داد.
در سوم ژانویه ۲۰۰9 - 8 روز پس از شروع جنگ- رژیم صهیونیستی حمله زمینی خود به نوار غزه را آغاز کرد و صدها تانک اسرائیلی با عملیات های هوایی همراه شدند و بر وسعت بمباران غزه افزودند.
تل آویو از به کارگیری هیچ سلاحی در این کشتارها دریغ نکرد. بعد از اینکه تمامی سلاح های خود مانند تانک و جنگنده و غیره را ناکارآمد دید، به سلاح های تحریم شده بین المللی روی آورد و تحقیقات اثبات کرد این رژیم از بمب های حاوی فسفر سفید و اورانیوم در بمباران غزه استفاده کرده است. پس از گذشت 23 روز از جنگ، رژیم صهیونیستی به صورت یکجانبه آتش بس اعلام کرد.
در این حمله ۱۴۱۹ نفر از نوار غزه شهید شدند که بیشتر آنها از شهروندان عادی و ن و کودکان بودند. تعداد مجروحان ۵۵۰۰ نفر اعلام شد که برخی از آنها همچنان از معلولیت های ناشی از جنگ رنج می برند. ۸۳ درصد از شهدا را ن و کودکان تشکیل دادند.
مقامات اسرائیلی نیز از کشته شدن ۱۳ نظامی و مجروح شدن ۳۰۰ نفر دیگر خبر دادند اما مقاومت فلسطین تاکید کرد که در این جنگ ۱۰۰ نظامی اسرائیلی کشته شده است.
جنگ ۲۰۱۲ علیه نوار غزه
جنگ سال ۲۰۱۲ (۸ روزه) با ترور <<احمد الجعبری>> از فرماندهان ارشد گردان های <<القسام>> شاخه نظامی حماس آغاز شد و رژیم صهیونیستی پس از این ترور حملات هوایی گسترده خود به غزه را آغاز کرد.
مرکز اطلاعات بهداشتی فلسطین در گزارش خود اعلام کرد که در سال ۲۰۱۲ در جریان ات رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه ۲۷۸ فلسطینی شهید و ۲ هزار و ۱۵۸ نفر نیز زخمی شدند.
بر اساس این گزارش از میان این شهدا ۱۸۹ نفر در جریان جنگ ۸ روزه رژیم صهیونیستی علیه غزه به شهادت رسیدند و ۲۵۱ نفر از شهدا را مردان و ۲۷ نفر را ن تشکیل می دهند. همچنین تعداد ن بالای ۱۸ سال نیز ۱۳ نفر و تعداد کودکان شهید زیر ۵ سال نیز ۱۸ نفر بوده اند.
در این گزارش آمده است که تعداد زخمی ها در سال ۲۰۱۲ نیز ۲ هزار و ۱۵۸ نفر بوده که از این تعداد ۱۵۲۶ نفر در جنگ ۸ روزه زخمی شدند و از این تعداد ۱۶۴۱ نفر مرد و ۵۱۷ نفر نیز ن هستند. همچنین تعداد ن زخمی بالای ۱۸ سال ۳۲۲ نفر و تعداد کودکان زخمی زیر ۵ سال نیز ۲۱۲ نفر هستند.
جنگ ۲۰۱۴ علیه نوار غزه
۲۲ خرداد سال ۱۳۹۳ (۱۲ ژوئن ۲۰۱۴) بود که صهیونیست ها از گم شدن سه اسرائیلی در کرانه باختری خبر داده و بلافاصله حماس را به ربودن آنها متهم کردند. به همین بهانه هم بود که یورش به خانه های فلسطینی ها در کرانه باختری آغاز شد و بیش از ۵۰۰ جوان فلسطینی بازداشت شدند. بعد از مدتی سخنگوی پلیس رژیم صهیونیستی در گفت وگو با خبرنگار شبکه بی بی سی اذعان کرد که گم شدن و مرگ سه اسرائیلی در کرانه باختری ارتباطی با حماس نداشته است.
یک شهرک نشین صهیونیست به نام <<یوسف حاییم بن داوید>> (۲۹ ساله) در تاریخ ۱۱ تیرماه به همراه دو شهرک نشین دیگر <<محمد ابوخضیر>> نوجوان فلسطینی را به بهانه انتقام ربایش سه اسرائیلی یادش شده ربودند و وی را به شهادت رساندند. وی در مورد جزئیات این جنایت گفته است که پس از یدن ابوخضیر وی را به یک مکان دورافتاده می برند و با شیء سنگینی به سر وی می زنند و سپس او را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می دهند و در نهایت با ریختن بنزین بر این نوجوان فلسطینی جسد او را زنده زنده آتش می زنند، این اقدامات در کنار اتفاقات دیگر جرقه های جنگ سوم غزه را زد.
پس از چندین درگیری اولیه میان رژیم صهیونیستی و مقاومت، کابینه امنیتی این رژیم پس از جلسه سه ساعته تصمیم گرفت به نوار غزه را از سه شنبه ۱۷تیر (۸ جولای) آغاز کند و جنگ سوم (۵۱ روزه) علیه غزه آغاز شد. رژیم اسرائیل حمله خود را تحت عنوان <<صخره سخت>> علیه نوار غزه آغاز کرد و گروه های فلسطینی در قالب عملیات <<بنیان مرصوص>> و <<العصف المأکول>> پاسخ دادند.
این ۵۱ روزه نزدیک به ۲۲۶۰ شهید و نزدیک به ۱۱ هزار مجروح بر جای گذاشت. کودکان و ن بخش زیادی از کشته شدگان را تشکیل دادند به نحوی که خبرها از شهادت ۵۰۰ کودک و بیش از ۲۵۰ زن حکایت داشت. رژیم صهیونیستی تعداد نظامیان کشته شده در جنگ غزه را ۶۴ نفر اعلام کرده و حماس این تعداد را ۱۶۱ نفر می داند این درحالی است که پایگاه خبری <<پانورما>> تعداد این افراد را بیش از ۶۰۰ نفر اعلام کرد.
پس از چند آتش بس موقت در طول جنگ، مقامات رسمی حماس چهارم شهریور (۲۶ اوت) اعلام کردند که با اسرائیل برای پایان دادن به هفت هفته درگیری در غزه به توافق رسیده اند.
جنگ ۲ روزه علیه نوار غزه
صبح روز شنبه (۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۸ / ۴ می ۲۰۱۹) بود که رژیم صهیونیستی به مناطقی در نوار غزه حمله کرد و مقاومت با شلیک چندین راکت پاسخ داد؛ اما این اتفاق <<موقت>> نبود و لحظه به لحظه بر حجم تنش ها میان نوار غزه و رژیم صهیونیستی افزوده شد.
حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه در روز و شب یکشنبه (۱۵ اردیبهشت/۵ می) نیز ادامه پیدا کرد و مقاومت نیز با شلیک راکت و موشک قاطعانه پاسخ داد. سرانجام با وساطت مصر و قطر و سازمان ملل دوشنبه (۱۶ اردیبهشت/۶ می) آتش بس در نوار غزه برقرار شد و آرامش این منطقه را فرا گرفت.
در حملات دو روزه رژیم صهیونیستی به نوار غزه ۲۷ فلسطینی به شهادت رسیدند که در میان آنها <<سه زن، دو نوزاد دختر و دو جنین (در شکم مادر)>> دیده می شوند.
رژیم صهیونیستی در این حملات دو روزه به ۳۲۰ هدف در نوار غزه حمله کرد که طی آن ۵۸ واحد مسی به صورت کامل تخریب شد و ۳۱۰ واحد مسی دیگر آسیب جزئی دید.
مسجد، مدرسه، پایگاه های آموزشی، برج مراقبت، خودرو، کارگاه، زمین های زراعی، سازمان های رسانه ای، موتورسیکلت و اطراف دانشگاه ها و امثال آن جزء اهداف رژیم صهیونیستی در این حملات بوده است.
وزارت زیرساخت فلسطین میزان تخریب ها را بالاتر دانست و اعلام کرد، بررسی های اولیه نشان می دهد ۱۳۰ واحد مسی به صورت کامل و ۷۰۰ واحد مسی به صورت جزئی تخریب شده اند.
گروه های مقاومت فلسطین ۶۹۰ موشک و راکت به سمت فلسطین اشغالی شلیک کردند که در نتیجه چهار صهیونیست کشته و ۱۳۰ نفر دیگر زخمی شدند، همچنین یک نفربر و یک جیپ اسرائیلی نیز با موشک مقاومت منهدم شدند.
شکنجه زندانیان فلسطینی
رژیم صهیونیستی که در ۲۲ اکتبر ۱۹۸۶ کنوانسیون منع شکنجه را امضا نموده و در ۳ اکتبر ۱۹۹۱، آن را تصویب کرد. در طی چندین دهه به کرات و مستمراً به ابزار شکنجه نظامیان و غیرنظامیان فلسطینی توسل جسته است.
یکی از شیوه های رایج شکنجه در زندان های اسرائیل روش شبح است که بسیار دردناک است. براساس آمار، ۸۷ درصد از بازداشت شدگان این شکنجه را چشیده اند. در این روش شخص بازداشت شده برای مدتی طولانی آویزان می شود. از شیوه های دیگری که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد، نشاندن زندانی بر روی یک صندلی کج است تا فشار فزاینده ای بر ستون فقرات او وارد شود. ضربه زدن به سینه و اعضای حساس بدن، تکان دادن شدید تا حد بهم ریختگی روانی و بی هوشی در اثر تکان خوردن مغز و کردن شخص در سرمای شدید در وسط برف ها و ریختن آب سرد بر روی بدن از دیگر روش های شکنجه صهیونیستی است.
کودکان فلسطینی که هرگز کودکی نکردند
یکی از مظلومیت های تاریخ ملت فلسطین جنایت صهیونیست ها علیه کودکان است. کودکانی که به دلیل های صهیونیستی از دوران کودکی خود بهره ای نبردند و در طول حیات خود شاهد صحنه های دلخراش کشتار والدین و یا اسارت آنها و نابودی خانه و مدارسشان بودند. در این بین کودکانی نیز هستند که زندان و شکنجه را در دوران کودکی تجربه کردند.
تنها در یک آمار، یک مؤسسه حقوقی بین المللی پس از دیدار با ۴۵۰ کودک فلسطینی که طی سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ در زندان های رژیم صهیونیستی اسیر بوده اند، اعلام کرد که ۹۶ درصد از آنها به طور دست و پا بسته و ۸۱ درصد با چشمانی بسته زندانی شده اند؛ ۶۰ درصد از این کودکان مورد آزار و شکنجه های بدنی قرار گرفته و ۴۹ درصد نیز از دشنام های صهیونیست ها در امان نبودند.
جنایات رژیم صهیونیستی در مسجدالاقصی
بنا به گزارش خبرگزاری <<آناتولی>>، بارزترین جنایات رژیم صهیونیستی در مسجدالاقصی از زمان اشغال در ۷ ژوئن ۱۹۶۷ به شرح زیر است:
۲۱ اوت ۱۹۶۹: مسجدالاقصی توسط <<دنیس مایکل روهان>> یهودی استرالیایی به آتش کشیده شد.
۱۱ آوریل ۱۹۸۲: به دنبال شلیک یک نظامی صهیونیست در مسجدالاقصی، ۲ فلسطینی شهید و ۶ تن دیگر مجروح شدند.
۱۰ اکتبر ۱۹۹۰: شلیک گلوله به سوی فلسطینیانی که قصد داشتند از قرار داده شدن سنگ پایه معبد سلیمان در مسجدالاقصی توسط صهیونیست ها جلوگیری کنند، به شهادت ۲۱ تن و مجروح شدن ۱۵۰ فلسطینی انجامید.
۲۵ سپتامبر ۱۹۹۶: گشایش تونلی در زیر دیوار غربی مسجدالاقصی، سبب شورش فلسطینیان گردید به طوری که در عرض چند روز ۶۸ فلسطینی شهید و حدود ۱۶۰۰ تن دیگر مجروح شدند.
کشتار مسجد ابراهیمی (ع) در الخلیل
قتل عام مسجد ابراهیمی (ع) در <<الخلیل>> کرانه باختری در روز عید فطر سال ۱۹۹۴ (۲۵ فوریه) توسط <<باروخ گلدشتاین>> که یک یهودی آمریکایی الاصل ساکن فلسطین اشغالی بود، انجام شد.
وی هنگامی که نمازگزاران در حال سجود بودند با مسلسل از کنار یکی از ستون های مسجد به روی آنان آتش گشود و در نتیجه ۲۹ تن را به شهادت رساند و ۱۲۵ تن را زخمی کرد. وی نهایتاً توسط نمازگزاران دستگیر و کشته شد.
این رویداد بازتاب ها و اعتراضات فراوانی را علیه صهیونیست ها برانگیخت. ارتش اسرائیل در درگیری با فلسطینیان معترض ۲ روز پس از این رویداد ۱۹ تن دیگر را نیز به شهادت رساند.
حمله به کشتی <<ماوی مرمره>>
نیروهای نظامی رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۰ به کشتی ماوی مرمره که از ترکیه برای ارسال کمک های انسانی به نوار غزه راهی شده بود، حمله کرده و ضمن مجروح کردن ۶۰ فعال حقوق بشری، ۱۰ تبعه ترکیه را نیز به شهادت رساندند. بعد از این حادثه بود که روابط ترکیه و رژیم صهیونیستی قطع شد.
رژیم صهیونیستی در پی آواره کردن
ساکنان کل یک محله در قدس اشغالی
اهالی محله <<شیخ جراح>> در قدس اشغالی از سال ۱۹۷۲ با توطئه ای صهیونیستی مقابله می کنند که قصد بیرون کردن این خانواده ها از منازلشان را دارد.
فلسطینی ها به موجب توافقنامه ای که در سال ۱۹۶۵ میان دولت اردن و <<آنروا>> (آژانس امداد و کاریابی ویژه آوارگان فلسطینی وابسته به سازمان ملل) بسته شد مالک این زمین ها در قدس محسوب شده و منازل آنها توسط دولت اردن ساخته شد.
اما صهیونیست ها مدعی هستند زمینی که منازل فلسطینی ها در آن بنا شده قبلا متعلق به خانواده های یهودی بوده است. رژیم صهیونیستی اکنون با تبانی در دادگاه های قدس توانسته این ادعای دروغ خود را به کرسی بنشاند و صدها فلسطینی با آوارگی اجباری رو به رو هستند.
پایان سخن
نکته مهم در رخ داد جنایات صهیونیست ها علیه ملت فلسطین همکاری دولت های غربی بویژه آمریکا و برخی از سران کشورهای مرتجع عربی و خائن به آرمان فلسطین با این رژیم جعلی است. در بسیاری از جنایات صهیونیست ها از آغاز تاکنون دست رژیم های عربی و یا برخی از دول غربی و آمریکا در تحقق این جنایات آشکار است. از کمک های نظامی و اطلاعاتی گرفته تا سکوت در مجامع بین المللی در قبال جنایات وحشتناک صهیونیست ها.
از این رو گروه های مقاومت فلسطین با اتکا بر خداوند و ایمان به حقانیت خود با کمک جبهه مقاومت در غرب آسیا خود را تجهیز نمودند تا آنجا که راهبرد دفاعی و نظامی فلسطینی ها از سنگ به موشک و پهپاد توسعه پیدا کرد و امروز به جای اتخاذ تاکتیک دفاعی تاکتیک تهاجمی را برگزیدند، به طوری که دشمن صهیونیستی را غافلگیر کردند. چرا که کاسه صبر فلسطینی ها سرازیر شده و آنها خواهان آزادی قدس شریف و تمامی سرزمینشان از لوث صهیونیست ها هستند.
استاد دانشگاه «کویین مری» انگلیس؛ از خشونت و تبعیض یهودی ها می گوید.
«دکترین مونرو» مجوز جنایات آمریکا
ملی‌گرایی واقعی کجا؟ کارنامه اشرافیت غربگرا کجا؟!
رژیم ,صهیونیستی ,فلسطینی ,صهیونیست ,فلسطین ,علیه ,رژیم صهیونیستی ,علیه نوار ,صهیونیستی علیه ,روستای فلسطینی ,کرانه باختری